ตำนานผีปอบ เป็นผีประเภทหนึ่งที่ปรากฏในตำนานพื้นบ้านของไทย โดยเฉพาะในภาคอีสาน เชื่อกันว่าเป็นผีที่กินเนื้อคนหรือสัตว์ดิบๆ มักปรากฏตัวในเวลากลางคืน มักพบเห็นในสถานที่รกร้าง เช่น ป่าช้า บ้านร้าง ถนนเปลี่ยว เป็นต้น
ตามความเชื่อของคนไทย ตำนานผีไทย ผีปอบเป็นวิญญาณของคนที่เสียชีวิตไปแล้ว แต่กลับไม่ยอมไปเกิดใหม่ยังภพภูมิอื่น สาเหตุของการเสียชีวิตของผีปอบอาจแตกต่างกันไป เช่น เสียชีวิตอย่างผิดปกติ เสียชีวิตด้วยความอาฆาตพยาบาท หรือเสียชีวิตเพราะความทุกข์ทรมาน
ตามความเชื่อของ ตำนานผีปอป มักถูกเล่าขานอย่างต่อเนื่อง
ลักษณะทั่วไปของผีปอบ คือ มักปรากฏตัวในสภาพร่างกายที่ผอมโซ ใบหน้าซีดเซียว ผมยาวสลวย ดวงตาแดงก่ำ ปากเปื่อย มีกลิ่นเหม็นคลุ้ง
พฤติกรรมของผีปอบมักน่ากลัวและน่าสะพรึงกลัว เช่น ปรากฏตัวให้เห็นอย่างกะทันหัน ร้องเสียงโหยหวน ไล่ตามผู้คน หรือทำร้ายผู้คน
สาเหตุที่ผีปอบปรากฏตัวนั้นมีหลายประการ เช่น ต้องการหากิน ต้องการชำระแค้น หรือต้องการขอความช่วยเหลือจากผู้คน
วิธีการป้องกันตัวเองจากผีปอบมีหลายวิธี เช่น พกเครื่องรางของขลัง ใส่เสื้อยันต์ อาบน้ำมนต์ หรือทำพิธีไล่ผี
ตำนานผีปอบมักถูกเล่าขานกันอยู่เสมอ ทั้งในภาพยนตร์ ละคร และวรรณกรรม สะท้อนให้เห็นถึงความเชื่อและมุมมองของคนไทยเกี่ยวกับความตายและความน่ากลัวของวิญญาณ
ความเชื่อเรื่องผีปอบมีรากฐานมาจากความเชื่อทางไสยศาสตร์ เชื่อว่าผีปอบเกิดจากการกระทำของคน เช่น การเสกของ การทำคุณไสย หรือการทำผิดศีลธรรม ความเชื่อเรื่องผีปอบยังสะท้อนให้เห็นถึงความกลัวและความหวาดระแวงของมนุษย์ต่อสิ่งเหนือธรรมชาติอีกด้วย
นอกจากความเชื่อเกี่ยวกับที่มาของผีปอบแล้ว ยังมีความเชื่อเกี่ยวกับวิธีการรักษาผีปอบด้วย เช่น การหาหมอผีมารักษา หรือการนำผีปอบไปฝังในป่าช้า ความเชื่อเหล่านี้สะท้อนให้เห็นถึงวิธีคิดและความเชื่อของคนไทยในการแก้ปัญหาหรือแก้ไขสถานการณ์ที่ยากลำบาก
เรื่องเล่าชาวบ้านเกี่ยวกับ ตำนานผีปอป
เป็นเรื่องเล่าที่สืบทอดกันมาในหมู่บ้านแห่งหนึ่งในภาคอีสาน เล่าว่าในหมู่บ้านนี้มีครอบครัวหนึ่งอาศัยอยู่ด้วยกัน 3 คน มีพ่อ แม่ และลูกชายวัย 12 ขวบ วันหนึ่งพ่อกับแม่ออกไปทำนาทั้งวัน ปล่อยให้ลูกชายอยู่บ้านคนเดียว เด็กชายกำลังนั่งเล่นอยู่ที่หน้าบ้าน ทันใดนั้นเขาก็ได้ยินเสียงร้องโหยหวนดังมาจากป่าช้าที่อยู่ใกล้ๆ เด็กชายรู้สึกกลัวมาก แต่เขาก็พยายามรวบรวมความกล้าเดินเข้าไปดู เมื่อเข้าไปถึงในป่าช้า เด็กชายก็เห็นร่างของหญิงสาวคนหนึ่งนอนอยู่บนพื้นดิน หญิงสาวคนนั้นมีใบหน้าซีดเซียว ผมยาวสลวย ดวงตาแดงก่ำ ปากเปื่อย มีกลิ่นเหม็นคลุ้ง
เด็กชายรู้ทันทีว่าหญิงสาวคนนั้นเป็นผีปอบ ผีปอบเห็นเด็กชายก็รู้สึกหิวโหย จึงลุกขึ้นมาเดินตรงเข้าหาเด็กชาย เด็กชายตกใจมาก พยายามวิ่งหนีไป แต่ผีปอบก็วิ่งไล่ตามมาติดๆ เด็กชายวิ่งหนีสุดชีวิต แต่ผีปอบก็ไม่ยอมหยุดตาม ในที่สุด เด็กชายก็วิ่งมาถึงหน้าบ้านของตัวเอง เขารีบวิ่งเข้าไปในบ้านและปิดประตูอย่างแน่นหนา ผีปอบไม่สามารถเข้ามาในบ้านของเด็กชายได้ จึงยืนอยู่หน้าประตูบ้านและร้องโหยหวน เด็กชายรีบไปบอกพ่อแม่และญาติๆ ทุกคนในบ้าน ทุกคนต่างพากันกลัวและตกใจเป็นอย่างมาก
พ่อแม่และญาติๆ ของเด็กชายจึงช่วยกันไล่ผีปอบออกไปจากหมู่บ้าน พวกเขาใช้ไม้ไล่ผีปอบ ผีปอบจึงวิ่งหนีไปจากหมู่บ้าน แต่ทุกคนต่างก็รู้ว่าผีปอบจะกลับมาอีกอย่างแน่นอน หลังจากวันนั้นเป็นต้นมา เด็กชายก็ไม่เคยออกไปไหนคนเดียวอีกเลย เขากลัวว่าผีปอบจะมาหลอกหลอนเขาอีก เรื่องนี้เป็นเรื่องที่น่ากลัวมาก เพราะเด็กชายต้องเผชิญหน้ากับผีปอบเพียงลำพัง เขาต้องวิ่งหนีผีปอบสุดชีวิต เพื่อเอาชีวิตรอด เรื่องนี้สะท้อนให้เห็นถึงความน่ากลัวของผีปอบ และอันตรายที่อาจเกิดขึ้นได้หากเผลอไปพบเจอผีปอบ
ตำนานความเชื่อเรื่องผีปอบเป็นความเชื่อที่สืบทอดกันมาช้านานในสังคมไทย สะท้อนให้เห็นถึงวิถีชีวิตและความเชื่อของคนไทยในอดีต ความเชื่อเหล่านี้อาจดูเป็นเรื่องเหลือเชื่อ แต่ก็ยังเป็นสิ่งที่คนจำนวนมากเชื่อและศรัทธา
อ่านเรื่องผีปอปหลอนๆ เพิ่มเติมได้ที่ : เรื่องของผีปอป
เรื่องตำนานผีไทยเพิ่มเติม : ผีนางรำ